Het eerste weekend van september stond dit jaar in het teken van het jaarevenement van de Fiat 500 Club Nederland. We kampeerden op Camping De kleine Wielen bij Leeuwarden. Vrijdag was de aankomstdag. Op het programma stond, naast gezellige avonden en lekker eten, het rijden van de Elfstedentocht. Dit mochten wij in twee dagen doen. Er deden zo’n 220 equipes mee en we hadden veel bekijks.

Op zaterdag reden we om een uur of 9 van de camping. De eerste stempelpost was in Leeuwarden. Omdat Leeuwarden in 2018 de Culturele Hoofdstad van Europa was, hebben ze in elke stad een kunstzinnige fontein gebouwd. Dit thema is verweven in het programma van ons weekend. Wij kregen ons eerste stempel bij de mistfontein tegenover het station. Het is ontworpen door de Spaanse kunstenaar Jaume Plensa en heet “Love”. Het zijn twee kinderhoofden en profil met een kraag van mist.

Na veel rotondes en verkeerslichten door Leeuwarden gingen we richting Sneek. Friesland is een mooie provincie. We zagen hier veel koeien in de wei lopen. Dat hoort toch normaal te zijn, maar het lijkt steeds minder te worden en dan vallen ze hier juist op. Weidse uitzichten, prachtig! In Sneek staat natuurlijk de bekende Waterpoort. Vaak van een afstand gezien en nu was ik in de gelegenheid om een foto te maken.

We hebben niet bij elke fontein een foto gemaakt. De stempelpost in Sneek was bij een van de sponsoren. Behulpzame mensen bij Profile Tyrecenter want doordat we vergeten waren het licht van onze oldtimer uit te doen, was gelijk de accu leeg na de korte koffiepauze. We konden al snel onze route vervolgen doordat men ons even hielp opladen. We gingen verder naar IJlst. Bij een multifunctioneel centrum was de stempelpost en een fontein. Maar de naastgelegen oude houtzaagmolen vonden we veel mooier om te fotograferen:

Er is niets zo veranderlijk als het weer en dat blijkt ook uit onze foto’s. We hadden onderweg af en toe regen maar soms was het ook gewoon prachtig met zon en wolken en blauwe lucht. Onze eigen Fiat 500 stond hier eigenwijs geparkeerd:

Van IJlst ging het naar Sloten. Het stempelen gebeurde achter de melkfabriek. Ook werden we getrakteerd op een emmertje drop.

We reden door naar Laaksum. Hier werden de lunchpakketjes uitgedeeld. We hadden een prachtig uitzicht op het IJsselmeer.

De haven van Laaksum is uniek omdat deze zo klein is. Er wordt wel gezegd dat ze het kleinste vissershaventje van Europa is. In het dorpje staan nog slechts een paar huizen en een boerderij.

De Wettertoerkapel uit Drachten zorgde voor de muzikale noot tijdens de lunchpauze.

Van Laaksum gingen we naar Stavoren om daar weer een stempel in ontvangst te nemen. Hier lag een enorme nepvis als fontein, 20 meter lang en 5 meter hoog. Gemaakt door Mark Dion uit Amerika. Het beeld zou herinneren aan het vrouwtje van Stavoren maar die link kunnen wij absoluut niet leggen….

Het was leuk om weer eens in Stavoren te zijn, in mijn herinnering was dat jaren geleden. De gekleurde huizen deden ons denken aan Reitdiephaven in Groningen en de haven van Zoutkamp:

Na Stavoren gingen we naar Hindeloopen. Daar parkeerden we de auto onder aan de dijk en gingen even frisse lucht snuiven. Het is wat met die dijken, we hebben altijd de neiging te kijken wat er achter ligt. Soms is dat water maar heel vaak ook weer weiland met in de verte een andere dijk.

Hierna gingen we verder naar Workum. Het stempel ontvingen we via het open raam en gelijk reden we verder. Er was weinig ruimte hier om er uit te gaan dus op naar Bolsward. In het centrum hebben we even genoten van cappuccino met iets lekkers en een rondje gelopen om de gracht. Het was er gezellig druk.

Van Bolsward ging het weer naar Leeuwarden. Het was een pittige dag en we hebben veel gezien. Het was weer fijn om bij de camper te zijn voor de broodnodige rust.

Op de tweede dag, zondag, hadden we nog vier stempels te halen. We vertrokken nu tegen een uur of 10. De eerste stempelpost was in Franeker. We waren goed en wel op weg toen onze auto er langzamerhand mee stopte. Het kwam ons gelijk bekend voor want dit hadden we vaker meegemaakt. Gelukkig leer je dan van anderen dat het belangrijk is om reserveonderdelen bij je te hebben. Dat kwam weer goed van pas. Het leuke is als je pech hebt, dat je er nooit alleen voor staat. Altijd stoppen er anderen om te vragen wat er aan de hand is en om je te helpen.

Gelukkig konden we snel weer verder. Voor de techneuten: het was de condensator… Van de stempelpost in Franeker reden we door naar Harlingen. De fontein in Harlingen is een kunstwerk genaamd “De Walvis”. Een levensechte potvis die ook af en toe water spuit. Dat hebben we niet gezien, maar wel even een foto van dit kunstwerk:

Harlingen is een mooie havenstad en inmiddels valt het onder Unesco Werelderfgoed. Wij hopen hier in november terug te komen voor de oversteek naar Terschelling. Uiteraard ook hier weer op de dijk gestaan. We hebben wederom een lekkere bak cappuccino gedronken (met iets lekkers). Na Harlingen gingen we naar de plek waar de lunch gepland stond. De route daarnaartoe ging over een dijk met een lengte van 15 km. Onderweg veel schapen en een enkel schaap lag hier op de weg te slapen. Uiteraard levensgevaarlijk op die smalle dijk. Sommige mensen hadden misschien nooit eerder een schaap van dichtbij gezien 😉

De lunch was bij Cars, Cola and Coins in Sint Jacobiparochi. Al wat je verwacht in dit afgelegen gebied, dit niet! Een hele grote schuur met prachtige klassieke Amerikaanse auto’s. Maar ook oude jukeboxen, beelden en andere glitter en glamour. Echt een aanrader om hier eens te gaan kijken. Leuk om hier foto’s te maken. Ik had geen flitser bij me, maar het is ook gelukt zonder flits. Ken uw camera, heerlijk om dan foto’s te maken!

Na deze lunchpauze gingen we verder over de Oudebildtdijk richting Dokkum, de noordelijkste stad van de elf steden. Eenmaal in Dokkum bleek het erg druk te zijn vanwege de jaarlijkse Admiraliteitsdagen. We konden met de Fiatjes mooi staan en mochten voor ander verkeer afgesloten wegen in. In Dokkum troffen we nog bekenden uit ons eigen dorp. Even bijgepraat en de benen gestrekt.

Op de terugweg naar Leeuwarden werden we even door Wyns geleid. Hier is een zogenaamde tegeltjesbrug, het Elfstedenmonument. Een kunstwerk dat is aangebracht op de Canterlandse brug over de Murk. De laatste brug in de Elfstedentocht tussen Oudkerk en Leeuwarden. Er zitten duizenden blauw geglazuurde tegeltjes van Makkumer aardewerk op. Elke tegel bevat de afbeelding, naam en jaartal van alle deelnemers aan de Elfstedentocht. Tot nu toe zijn dat ruim 7000 elfstedenrijders. De tegels zijn zo geplaatst dat ze van afstand een beeld van achter elkaar rijdende schaatsers laten zien. Best indrukwekkend is dit monument. Je weet nooit of er ooit weer een Elfstedentocht komt!

Terug in Leeuwarden namen we het deelnemerskruisje dankbaar in ontvangst. Samen met het stempelboekje een mooi aandenken aan dit evenement.

Hierna was het inpakken, opruimen en weer naar huis. We kijken weer terug op een leuk weekend.