In 2020 hadden wij onze vakantie gepland van 11 mei tot en met 24 mei met de bedoeling naar Frankrijk te gaan. Maar zoals bekend, konden wij niet reizen naar het buitenland in verband met de coronapandemie. We hebben lang getwijfeld: gaan we alsnog weg of blijven we thuis. De kreet #blijfthuis was natuurlijk iets om rekening mee te houden. Gelukkig wonen wij in het Noorden van het land waar het virus niet zo erg heeft geheerst als in andere delen van ons land. Maar je wilt geen risico nemen!

We zagen in eigen omgeving regelmatig campers rijden, ook met Duits kenteken. Dan denk je: als dát kan, dan kunnen wij ook… Wij besloten dus toch de camper in te pakken en op pad te gaan, niet te ver weg, langs de Waddenkust.

In onze buscamper zijn we zelfvoorzienend zoals dat heet. Alhoewel wij nog nooit de (hele) kleine douche hadden gebruikt deden we dat nu wel. Het was best te doen en we moesten wel want overal was het sanitair nog gesloten.

De eerste overnachting was bij de kleinste zeehaven van Nederland: Noordpolderzijl. Het was een rustige plek en er stond nog maar 1 buscamper. We bleven hier 1 nacht.

We gingen de volgende dag vogels kijken en fotograferen bij het Lauwersmeer. Eerst aan de Groninger kant en daarna aan de Friese kant. We scoorden nog een -voor ons- nieuwe vogelsoort, namelijk de Temmincks strandloper. We hebben hierna overnacht in Anjum op een camperplek, die ligt aan het dorp. In verband met de maatregelen vanwege corona werden camperplekken om en om vrij gehouden zodat je niet dicht op elkaar stond. Ook hier was het rustig. We bleven hier ook 1 nacht.

De volgende dag reden we verder langs de Friese kust. We bezochten camperplek Zwarte Haan in St. Jacobiparochie. Wat een prachtige plek, dicht bij de Waddenzee. Je loopt er zo naar toe. Het waaide wel erg hard maar we konden prima fietsen langs de dijk. Het was genieten. De camperplek was ruim opgezet, met veel groen. Deze plek is geliefd want elke dag kwamen nieuwe campers en gingen anderen weer weg. Wij besloten hier twee nachten te blijven. Het was er heerlijk rustig, haast geen verkeer omdat het aan een doodlopende weg ligt.

We gaan elk jaar ook graag naar Texel als dat kan maar het was van tevoren niet duidelijk waar we overnachten konden. We konden wel terecht op De Robbenjager, een camping bij de vuurtoren, met aparte camperplekken. Daar hadden we een paar dagen besproken om zeker te zijn van een plek. We gingen dus door naar deze plek en hebben die dagen heel veel gefietst en vogels gekeken. Ook hier weer een nieuwe soort voor ons: morinelplevieren. Het was echt genieten, frisse lucht, zon en zee, heerlijk. De eerste dag was het bewolkt maar het weer werd steeds beter.

Op het eiland viel ons het aantal auto’s met Duits kenteken op. Zelf gaan we niet naar het buitenland, maar mensen uit buurlanden hebben er minder moeite mee bleek. Ook Belgen stonden hier. Verder ook opvallend veel mensen uit Brabant en Limburg. Je gunt ieder een plek, maar als dit de trend wordt voor de vakantieperiode van dit jaar, dan lijkt het niet verstandig dat men allemaal afreist naar het Noorden van het land…

Restaurants waren nog gesloten, maar afhalen/bezorgen kon vaak wel. Zo kon je alsnog ‘uit eten’ en steunden we een enkele keer de lokale restauranthouder.

De laatste dagen van onze vakantie kampeerden we ‘bij de boerin’. Een boerencamping in een rustig deel van Texel bij de Waddenzee. In de loop van de dagen kwamen er steeds meer campers bij. Het was een mooie plek voor ons om te fietsen op dit deel van Texel.

De komende tijd gaan we misschien nog een weekendje ergens staan met de camper, maar pas in het najaar waarschijnlijk weer wat langer. Deze zomer wordt ons vierde kleinkind verwacht, dan willen we natuurlijk thuis zijn!