We stonden voor één nacht bij een boerderij in wederom een schitterend landschap.

Rond een uur of elf gingen we de volgende ochtend weer verder. We hadden geen vaste route bepaald, maar wel een paar punten waar we langs wilden. De navigatie lieten we de route bepalen. En die route was geweldig. Langs de Sognefjord was het echt genieten.

De Sognefjord is de langste (204 km) én diepste fjord van Noorwegen. Onze route liep er omheen tot we de veerboot bij Dragsvik konden nemen.

In Dragsvik staken we voor € 8,- in 40 minuten over naar Vangsness… Anderhalf uur later kwamen we in een heel andere wereld, hoger in de bergen en sneeuw rondom. Het was overweldigend. We stopten op een parkeerplek voor de Storehaugtunnel. Je mocht daar overnachten, maar dat was ons toch even te gek. We stonden daar op 950 meter hoogte.

Eenmaal door de tunnel wisten we niet waar we moesten kijken:

Op een gegeven moment kwamen we in de afdaling terecht met een aantal haarspeldbochten. Daar zagen we de kracht van het water, de smeltende sneeuw stortte zich hier naar beneden. Logisch dat de Noren hun elektriciteit uit waterkracht halen. Dat is nog eens groene energie!

En dan kom je in het dal met een lieflijk landschap, net een legpuzzelplaatje:

We zochten na al deze indrukken een plek om te eten en voor de nacht, De weg liep langs het skiresort Myrkdalen. Daar mochten we overnachten vóór het parkeerterrein. In het restaurant hebben we heerlijk gegeten. Men vertelde ons dat hier twee weken eerder nog 300 gasten aan het skiën waren en dat de sneeuw sindsdien is gaan smelten.

We hadden een goede nachtrust maar de volgende ochtend was het al vroeg rumoerig. Er werd bij het skiresort gewerkt aan huisjes en de werklui waren er vroeg bij.

Wordt vervolgd…