Terwijl de weerapp regen aangaf, stonden we hier toch mooi in de zon! We gingen de volgende ochtend verder, van Austefjorden naar Runde, het ‘hoofddoel’ van onze vakantie. Runde is een echt vogeleiland, er broeden onder andere zeearenden, jan-van-genten, papegaaiduikers, alken, zeekoeten, kuifaalscholvers en grote jagers. Het zou heel bijzonder zijn als we ze allemaal te zien zouden krijgen. Daar gingen we maar niet van uit…

De route bracht ons weer in schitterende landschappen, haast te veel om te verwerken, zo indrukwekkend. Het was ook onmogelijk om alles vast te leggen maar hier en daar hebben we het toch geprobeerd, tijdens een tussenstop of soms onder het rijden omdat het zo mooi was:

Het werd inmiddels wel meer bewolkt met af en toe een spat regen. Er stond een stevige wind en in de buurt van Runde werd de windkracht nog sterker, net als de regen. Noorwegen kent vele bruggen en tunnels en die zijn we dan ook veelvuldig over- en doorgekomen.

Om op Runde te komen moet je eerst over een (smalle) brug en daarna volgt nog een (korte) tunnel.

Op Runde is één camping en 2 kleine dorpjes. Er is een, zij het verouderde, website over Runde, daar kun je meer over het eiland lezen: Runde.nl.

De camping beschikt over veel camperplekken en wij kregen een mooie plek toegewezen met het zicht op de zee. Echt geweldig, wát een uitzicht! Het licht, de lucht en het water veranderen constant en dat is heel boeiend.

Vogels als oeverpiepers, stormmeeuwen, zilvermeeuwen en scholeksters foerageerden constant voor onze neus.

Stormmeeuw:

Oeverpieper:

Na het eten gingen ik even de benen strekken. In een struik landde net voor me een bruin vogeltje. Als vogelliefhebber ben je dan altijd alert. Het leek een rietgors, maar toch niet… witte wenkbrauw… bij het zoeken naar de soort kwam ‘bosgors’ naar voren. Dat zou mooi zijn, dat is voor Nederland een hele zeldzame. Blijkt ook in Noorwegen te broeden en in Zweden oostelijk tot in Siberië. De soort breidt zijn broedgebied in zuidwestelijke richting uit. Bosgorzen overwinteren in China, Korea en Japan. Dus best wel een bijzondere nieuwe soort voor mij! Per toeval had ik de telelens er niet op omdat ik mij op het landschap wilde focussen. En daarvoor ook de camera had ingesteld op het maken van 1 foto ipv 10 per seconde… Dus welgeteld slechts 1 foto van de bosgors:

De vogel vloog ook snel weer op en daarna richtte ik me alsnog op het landschap.

Onderweg hadden we al heel wat sneeuw gezien en hier zagen we soms ook, als het weer het toeliet, nog een randje sneeuw op een berg in de verte. De (vakantie)huisjes staan stevig op de rotsen. Hier mogen ze ons ook wel een week opsluiten 😉 Vanuit de camper zagen we de regenbuien komen en gaan. Wat een mooi gezicht, het licht veranderde steeds, net als de bewolking:

De volgende ochtend zagen we vanuit de camper een aantal vogels behoorlijk onrustig worden. Een bonte kraai leek iets van zich af te willen stoten. Toen zagen we door de verrekijker de kop van een beest in het water… het bleek een otter! Europese otter is de officiële naam. We zagen de kop steeds omhoog komen en de tanden waren duidelijk zichtbaar.

En toen kwam de otter het water uit:

De bonte kraai beet nog een poosje van zich af maar de otter trok zich er niks van aan en loerde toen naar een kleine mantelmeeuw.

De otter klauterde nog wat over de rotsen, gleed verderop in het water en verdween. Wat een mooi half uurtje was dit!

Ondertussen hielden we de weerapps goed in de gaten. We wilden namelijk heel graag de vogelrotsen bekijken vanuit een boot. Die vaart onder normale weersomstandigheden een paar keer per dag. Helaas was het weer nu niet goed daarvoor, vooral de wind. De richting was niet goed én het waaide gewoon veel te hard. We besloten om het een paar dagen aan te zien en dan te beslissen of we zouden blijven of weer verder gaan. Op het oog leek het erg mooi weer. We hebben dan ook de fietsen gepakt en zijn naar de andere kant van het eiland gefietst, voor zover daar een pad lag. Het laatste stuk was niet geasfalteerd. We zagen zeehonden, kuifaalscholvers op een rots, jan van genten, raven en zeearenden. Echt geweldig, wat een natuur! Vanaf deze kant van het eiland zag je ook de Runde brug duidelijk.

Jan-van-gent:

Kuifaalscholvers:

Zeearenden:

Huisjes aan de andere kant van het eiland:

en vlak bij de camping:

De zee, altijd in beweging:

Toen vaststond dat de boot echt niet ging varen binnenkort, besloot Teijo eind van de middag om de klim naar de vogelrots te maken. Het pad gaat eerst 250 meter steil omhoog en als je dat niet gewend bent is dat best pittig. Maar om een kans te maken op het zien van papegaaiduikers was dit de enige manier. Het is een gegeven dat de papegaaiduikers ’s avonds vanuit zee naar de rotsen vliegen en veel vogelliefhebbers verzamelen zich daar dan boven op de rotsen. Teijo was er samen met nog zo’n 50 personen. En maar wachten… totdat hét moment zich voordeed! Eén papegaaiduiker ging vlak voor hem zitten en zo kon hij de vogel prachtig bekijken en dé foto maken:

Prachtige vogel toch? Na te hebben genoten van het uitzicht en de papegaaiduikers kwam Teijo een paar uur later weer beneden en gingen we eten. Tegelijkertijd overleggen: wat gaan we doen?

We besloten de volgende dag dit prachtige eiland toch te verlaten. Ondanks dit mooie weer deze dag, leek het niet best voor de komende dagen. Dus een kans dat de boot zou gaan varen was nihil.

We hadden nog een leuk gesprek met de camping eigenaar en na een laatste nacht op Runde gingen we de volgende dag weer verder.

Wordt vervolgd…